De wekker gaat vandaag vroeg af, zo vroeg dat we dus ook daadwerkelijk wakker worden van de wekker. Als de douch veelvuldig is gebruikt, rijden we aan richting St. Louis, Missouri. Onderweg word er nog een lekker ontbijtje naar binnen getikt bij Denny’s en komen we een kwartier na park opening aan bij Six Flags St. Louis. Op het moment dat we de parkeerplaats oprijden is er nog amper tot niets te doen en dat is eigenlijk de gehele dag zo gebleven. We kunnen weer gratis parkeren en naar binnen door middel van onze Six Flags season pass, die we er ondertussen al dik en dubbel hebben uitgehaald.
Eenmaal binnen, lopen we direct door naar de must-do voor vandaag; “Evil Knievel”. Deze houten achtbaan, gebouwd door GCI (dezelfde bouwers als van Troy en Joris en de Draak), heeft nogal hoge verwachtingen bij iedereen in ons gezelschap. Gelukkig mag ik mededelen dat het echt een dijk van een achtbaan is! Na heel wat ritten vandaag zeg ik zelf; beter als Troy. De baan is zo lekker compact dat hij er echt doorheen ragt als een idioot en geen moment rust neemt. Omdat het rustig is, doen we hem meteen 4x achter elkaar. Voorin is hij het beste, dat waren we snel met elkaar eens. Na 4 ritjes moesten we er onszelf toch naar toe zetten om nog andere dingen te gaan doen, dan de hele dag in deze baan te zitten (ik vrees alweer voor Holiday World, waar ze me 2 jaar geleden ook uit een achtbaan hebben moeten trekken ;-) ).
De tweede baan vandaag is “Mr. Freeze”, dit is dezelfde baan/layout als die in SF Over Texas stond, echter is deze een hele tik ruwer dan zijn broer. Jo en ik waren er in ieder geval totaal niet over te spreken, maar achterin moet hij te doen zijn geweest volgens de Jeroen en Ralf. Als we doorlopen naar “The Boss”, een gigantisch grote houten achtbaan, en we bijna aan de beurt zijn, gaat het helaas snoeihard regenen en helaas; ook onweren. En onweer en pretparken in de USA gaan niet goed samen. We hebben anderhalf uur staan wachten, maar het bleef slecht weer. Op ten duur zijn we maar van winkeltje naar winkeltje gehopt en toen we dat moe waren, maar gaan eten. Het bleef maar regenen en onweren en ik zag de bui letterlijk en figuurlijk wel hangen, dat we niets meer zouden doen die dag. Juist op het punt dat we besloten van; rijden we aan, of kijken we het nog een half uur aan, trok de lucht opeens open en gingen alle rides weer open!
We zijn toen als een gek terug gelopen naar “The Boss”, waar we mooi de eerste zijn en vooraan kunnen instappen. Echter ligt er nog een dummy-zak in het karretje voor de testritten die vast zit aan de trein en niet los wil komen. Maaaar, geen nood; de technische dienst genaamd Jeroen en Jo hebben het opgelost! Personeel blij, wij blij, rest van de gasten blij, want we mochten vertrekken! Hulde aan de beide heren dus. Over “The Boss” kan ik kort maar krachtig zijn; het is gewoon een heerlijk grote, lompe, typische Amerikaanse woody die onder de categorie “The Beast” te duwen is (voor de kenners). Heerlijk raggen dus! We lopen vanuit daar meteen door naar “Screaming Eagle”, wederom een heerlijk oude typische Amerikaanse woodie, die in plaats van veel bochten maakt, juist uitgestrekt is en de nadruk op heuvels legt (een Out-and-back coaster dus). Ook deze valt echt prima in de smaak, maar bochten waren niet besteed aan deze baan, die waren behooorlijk ruw!
We zetten onze pas flink door, want voor je het weet begint het misschien weer te regenen! Next up is de oude Arrow-looper genaamd “Ninja”, die opzich aardig is, maar de typische pijnlijke knikjes heeft, wat de rit er niet aangenamer op maakt ;) Tegenover Ninja ligt wederom een Batman baan (yes, we hebben er al heel wat gedaan deze vakantie), maar ze blijven heerlijk. Deze kopie trekt zelfs behoorlijk g’s tegenover de andere, kortom nog intense, dus beter! Dan hebben we nog 2 achtbanen te gaan; een foute mine-train achtbaan die niets speciaals is en wederom een Tony Hawk spinning achtbaan, die we inmiddels ook al 3 hebben gedaan deze reis.
Alle achtbanen gedaan; check! Wat nu? Die keuze was snel gemaakt; nog heel wat ritjes gaan maken op Evil Knievel. Wat een baan van topniveau zeg, echt heerlijk! Maargoed, we gaan er nog een conclusie uitpersen: De houten achtbanen in het park zijn stuk voor stuk echt toppers! De rest van het park was oke, maar het neigde wel naar een typisch Six Flags park. Dit was vooral te merken toen het weer omsloeg. Verder wederom de complimenten aan de operators want die hadden er weer erg veel zin in. Mooi om te zien en positief op de capaciteit. Jammer van de “standaard” attracties die toch wel een groot deel uitmaken van het park, maar voor de rest mag dit park er zeker wezen! Groot is het niet, maar als je in de buurt bent; absoluut niet overslaan!
Terwijl ik dit verslag aan het typen ben zitten we in de auto, onderweg naar Colombia en is het weer begonnen met regenen. Voor de mensen die een beetje in het weer zitten en weten welke regio we nu zitten; Yes, we zitten in “Tornado Valley”! De zogenoemde supercells oftewel stormwolken zijn helemaal om ons heen te zien. Ik als tornado fan zit nu dus te genieten alom! Waarschijnlijk vinden de personen die dit lezen het niet zo’n leuk, maar ik hoop er nog altijd op om zo’n ding live mee te kunnen maken. Maargoed ik ga stoppen, tot de blog van morgen!